پرورش مرغ تخمگذار
خرید جوجه
کیفیت خوب جوجه بر عملکرد بهتر و کاهش ضرر و زیان برای مرغدار اثر می‌گذارد. از عوامل مهم که بر کیفیت جوجه تاثیر می گذارد؛ می‌توان مزرعه پرورش‌دهنده، حمل و نقل، مراحل پذیرش جوجه و … است.
از کیفیت منبع خرید جوجه‌کشی مطمئن باشید.
حتما یک مرکز ثبت شده با مجوز باشد. همچنین به پیشینه کاری این مزارع توجه کنید. اینکه سابقه خوبی در این زمینه در بین مشتریان خود داشته باشند.
به نژاد مرغ توجه کنید.
اینکه آیا این نژاد برای منطقه ای که شما آنها را پرورش می‌دهید مناسب است یا نه؟ همچنین به این نکته نیز توجه کنید که آیا با سیستم پرورش شما سازگار است یا نه؟ نگهداری و مراقبت از جوجه‌ها به روش اصولی و رسیدگی به نیاز های تغذیه ای آن بسیار مهم میباشد.
توجه : کیفیت جوجه ارجحیت به قیمت آن دارد. پس به هر قیمتی جوجه تهیه نکنید.
نور
- نور طبیعی که از طریق پنجره‌ها یا سایر منابع نوری طبیعی به مرغداری وارد میشود.
- نور مصنوعی که در صورت نیاز، مرغداران به عنوان منبع نور استفاده میکنند، به‌ویژه در زمستان و در مناطقی که روزهای طولانی‌تری دارند.
برنامه نوری پولت ها و مرغ های تخم گذار از یکدیگر متفاوت بوده و از اهمیت بالایی برخوردار است. جهت روشنایی نور سالن می توان از انواع لامپ های رشته ای معمولی، فلورسنت، لامپ کم مصرف و یا LED استفاده کرد. اما بایستی از عمر مفید لامپ ها نیز اطلاع داشته باشید چون با گذشت زمان لامپ ها دچار افت شدت نور میشوند. استفاده از لامپ های مهتابی به دلیل تولید نور آبی و اثرات نامطلوب آن توصیه نمیشود. در مرغداری های تخمگذار به جهت افزایش تولید تخم مرغ، نور سفید فلورسنت بیشتر استفاده میشود. در گله های مادری و مولد نیز نور زرد برای افزایش باروری تخم ها توصیه شده است. لازم به ذکر است که در گله های تخمگذار و یا گوشتی استفاده از لامپ های مهتابی پیشنهاد نمی شود، چون این نوع لامپ ها مقداری نور آبی نیز تولید میکنند و نور آبی اثر نامطلوبی بر مرغ ها دارد. دقت داشته باشید که بازتاب نور از اجسام محیط سالن، موجب بر هم خوردن برنامه نوری دقیق خواهد شد. بنابراین لازم است لانه، دانخوری و آبخوری پرنده از متریالی ساخته شود که نور را بازتاب ندهد.
شدت نور برای هر مترمربع سطح سالن مرغداری می بایستی ۲ تا ۳ وات باشد. مرغدار می تواند از لامپ های مهتابی فلورسنت نئون و لامپ های کوچک سری با قدرت ۲۵ تا ۴۰ وات استفاده نماید..
آب
پرندگان مختلف برای رسیدن به حداکثر پتانسیل خود با توجه به نوع نژاد و ژنتیک آن ها در رشد ، وزن گیری یا تخمگذاری، نیاز به مصرف مقدار کافی آب می باشند. میزان آبی که جوجه ها در سنین مختلف مصرف می کنند فاکتورهای مختلفی دارند.
برای اینکه پرندگان به آب مورد نیازشان همیشه دسترسی داشته باشند بهترین کار این است که در سالن های پرورش طیور و مرغداری ها باید آبخوری ها در نزدیکی دان خوری ها نصب گردند.
اهمیت دقت بر میزان مصرف آب زمانی مشخص می شود که به طور مثال اگر آبی که در اختیار جوجه ها قرار می دهید با کیفیت است و ناگهان مصرف آب کاهش می یابد، ممکن است دلیل وعلامت بروز بیماری در گله باشد.
فاکتورهای موثر بر میزان مصرف آب جوجه ها
سن جوجه ها
از مهمترین فاکتورهایی که در این قضیه باید در نظر بگیریم، سن جوجه ها می باشد. یعنی هر چه سن جوجه ها بیشتر باشد، در نتیجه وزن آن ها بیشتر بوده و آب بیشتری نیاز دارند.
دمای سالن پرورش طیور
فاکتور مهم بعدی تاثیر گذار، دمای سالن پرورش می باشد که به طور طبیعی هرچه دما بیشتر بوده و گرم باشد، میزان آب مصرفی جوجه ها بیشتر می شود.
کیفیت آب
کیفیت آب و طعم آن بر میزان مصرف آب تاثیرگذار است بهاین معنا که اگر برای جوجه های گوشتی، از اب شور استفاده کنید، مقدار خوراک آن ها کم شده و میزان سرعت رشد و تولید تخم هم کاهش می یابد.
تراکم سالن
میزان ازدحام یا تعداد جوجه ها در واحد سطح، بر میزان آب مصرفی تاثیر می گذارد.
مثلا اگر شما روش پرورشی متراکم را در نظر داشته باشید و در هر متر مربع 20 پرنده نگهداری شوند، گرمای اطراف جوجه ها زیاد شده و تامین آب مناسب اهمیت بیشتری خواهد داشت.
همچنین اگر جوجه ها به آب کافی دسترسی مناسب نداشته باشند، به دلایل مختلفی مانند تعداد بالای جوجه ها، کم بودن تعداد آبخوری ها و یا مسدود بودن نیپل ها، آن گاه جوجه ها خوراک کمتری مصرف می کنند زیرا بدون مصرف آب نمی توانند خوراک را به اندازه و مناسب مصرف کنند
نژاد جوجه مرغ ها
در حالت استاندارد، بین نژادهای مرغ تخمگذار و گوشتی، مرغ های تخمگذار مصرف آب بیشتری دارند. البته دلیل دیگر آن این است که جوجه های گوشتی هم دوره پرورش 6 هفته یی دارند اما مرغ تخمگذار نزدیک 60 هفته نگهداری و پرورش داده می شوند و مسلما در سن بیشتر وزن و مصرف آب بیشتری دارند.
نکته دیگر این است که مصرف آب خروس ها بیشتر از مرغ ها می باشد. پس در مزارعی که مرغ گو میزان رطوبت هوا
رطوبت هوای سالن پرورش تاثیر بسزایی بر میزان آب مصرفی جوجه ها دارد به این معنا که اگر رطوبت سالن پرورش بیش از اندازه زیاد باشد، مقدار آب مصرفی بیشتر می شود.
تغذیه
مرغ تخمگذار برای تولید تخمهای باکیفیت با تعداد مناسب، نیاز به مقادیر مناسبی از پروتئین، چربی، کربوهیدرات، ویتامین و مواد معدنی دارد. بررسی نیازهای تغذیه‌ای مرغ تخمگذار و تأمین آنها از طریق رژیم غذایی مناسب، میتواند عملکرد تخمگذاری را بهبود بخشد. به همین دلیل، بسیار اهمیت دارد که نیازهای اصلی مرغ های تخمگذار را بر اساس نژاد و ویژگی های آن ها شناسایی کنید.
تأثیر تغذیه بر عملکرد تخمگذاری و کیفیت تخم‌ها
تغذیه صحیح و مناسب میتواند بهبود عملکرد تخمگذاری و کیفیت تخم‌ها را بهبود کند. رژیم غذایی نامناسب میتواند منجر به کاهش تعداد و وزن تخم‌ها، کاهش نسبت تخمهای سالم به ناسالم و کیفیت پایین تخم‌ها شود. بررسی تأثیرات تغذیه بر عملکرد تخمگذاری و کیفیت تخم‌ها، میتواند به صاحبان مرغداری‌ها کمک کند تا رژیم غذایی مناسبی را برای مرغ های تخمگذار تعیین کنند.
رژیم غذایی مناسب
رژیم غذایی مرغ تخمگذار باید شامل نسبت متعادلی از مواد مغذی از جمله پروتئین، چربی، کربوهیدرات، ویتامین‌ها و مواد معدنی باشد. تأمین این مواد مغذی از طریق خوراک های باکیفیت و متعادل، میتواند بهبود عملکرد تخمگذاری را تضمین کند.
مدیریت تغذیه
مدیریت تغذیه مرغ تخمگذار شامل عواملی مانند تعداد و زمان‌بندی وعده‌های غذایی، تنظیم کمیت و کیفیت خوراک، استفاده از مکمل‌های تغذیه‌ای و کنترل نیازهای معدنی است. این موارد می‌توانند بهبود عملکرد تخمگذاری و کیفیت تخم‌ها را تسهیل کنند.
استفاده از کنسانتره ها و مکمل‌های تغذیه
استفاده ازکنسانتره ها و مکمل‌های تغذیه میتواند بهبود عملکرد تخمگذاری را تسهیل کند. این محصولات می‌توانند نقش مهمی در بهبود تغذیه و سلامت مرغ تخمگذار داشته باشند.
مقداردهی صحیح خوراک
ارائه مقدار صحیح خوراک به مرغ تخمگذار بسیار مهم است. مرغ باید مقدار کافی از خوراک را دریافت کند تا نیازهای تغذیه‌ای خود را برآورده کند. اما توجه داشته باشید که مصرف بیش از حد خوراک نیز میتواند به مشکلاتی مانند چاقی و کاهش تخمگذاری منجر شود. بنابراین، مقداردهی صحیح و مناسب خوراک بر اساس نیازهای مرغ تخمگذار بسیار مهم است.
نیازهای غذایی
۱. پروتئین
مرغ‌های تخمگذار برای تولید تخمهای باکیفیت نیازمند مقدار مناسبی از پروتئین هستند. پروتئین‌های طبیعی مانند پودر ماهی، سویا و …، منابع خوبی از پروتئین برای مرغ‌های تخمگذار هستند.
۲. ویتامین‌ها و مواد معدنی
ویتامینهای A، D، E و K و مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر و منیزیم از جمله نیازهای غذایی مرغ‌های تخمگذار هستند. این عناصر غذایی برای حفظ سلامت استخوان‌ها، پوست و پرهای سالم و برای تولید تخمهای با کیفیت ضروری هستند.
- کربوهیدرات
مرغ‌های تخمگذار برای انرژی مورد نیاز خود نیازمند مقدار مناسبی از کربوهیدرات هستند. غذاهایی مانند ذرت و گندم می‌توانند منابع خوبی از کربوهیدرات برای آنها باشند.
با توجه به این نیازهای غذایی مرغ‌های تخمگذار، اطمینان حاصل کنید که غذای آنها متناسب با این نیازها تهیه و ارائه میشود تا آنها بتوانند به خوبی رشد کرده و تخمهای باکیفیت تولید کنند.
انتخاب و تهیه مواد خوراکی مناسب، تعیین نیازهای مواد مغذی بر اساس استاندارد های علمی نکات بسیاربا اهمیت در تغذیه میباشند.
شرکت تازه دانه نحمود با تولید انواع کنسانتره تخمگذار و وکنسانتره ویژه معدنی ویتامینه با تولید محصولاتی با کیفیت بالا باعث افزایش تولید و بهره وری مرغداران میگردد. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص محصولات تخمگذار و نحوه مصرف آنها با کارشناسان تازه دانه محمود تماس حاصل فرمایید.
واکسیناسیون
اثرات مثبت واکسن، مرگ و میر گله و شیوع بیماری را در پرندگان به شدت کاهش میدهد. این مورد نه تنها از خسارات‌های احتمالی برای مرغدارن جلوگیری میکند، بلکه در زمان شیوع بیماریهای مشترک بین انسان و پرنده (همچون آنفولانزای مرغی) بسیار حائز اهمیت است برنام هواکسیناسیون در مناطق مختلف جغرافیایی بسته به درگیری و شیوع بیماریها میتواند متفاوت باشد. بطور کل مرغداران بر حسب سن و بیماری های شایع در هر منطقه را در نظر می گیرند و براساس آن برنامه واکسیناسیون را می گذارند.
بیماری ها
نیوکاسل
نیوکاسل یکی از بیماری های طیوربوده که بسیار هم شایع می باشد و اغلب در بین انواع مرغ و خروس دیده می شود. شاید نام این بیماری برای برخی از افراد جالب باشد، علت نامگذاری این بیماری شهر نیوکاسل بود که این بیماری برای نخستین بار در این شهر دیده شده است.
بیماری نیوکاسل واگیر دار بوده و به عنوان یک بیماری عفونی شناخته می شود. منشاء ویروس بیماری نیوکاسل در ترشحات چشم مرغ می باشد. این بیماری اغلب از طریق پرندگان وحشی به مرغ و خروس سرایت پیدا می کند
علائم : سرفه، تنفس بدون نظم، بی تحرکی، بی اشتهایی، لرزش در عضلات، فلج نسبی و یا ایجاد شدن فلج کامل.
پیشگیری : رعایت نکات ایمنی و بهداشتی اصلی ترین عامل در پیشگیری از این بیماری می باشد. برای کنترل این بیماری موثرترین ابزار واکسیناسیون می باشد. استفاده از واکسن های زنده و روغنی منجر به کاهش در تلفات گله ها می شود. همچنین پیشگیری از بیماری با کم کردن ورود آلودگی ها به سالن بسیار مفید است.
درمان : در صورت بروز این بیماری باید مرغ های مریض را به سرعت از بین مرغ های سالم جدا کرده و محیط را نیز به خوبی ضد عفونی کرده، تا سایر مرغ ها در امان بمانند.
گامبورو
گامبورو یکی از مهم ترین بیماری های طیور بوده که اغلب بین مرغ و خروس بیشتر از سایر طیور مشاهده می شود. گامبورو یک بیماری ویروسی بوده و ویروس آن بسیار قوی بوده و در برخی مواقع حتی ضدعفونی کردن سالن مرغداری نیز نمی توان آن را از بین ببرد و در برخی موارد این موضوع ضررهای جبران ناپذیری را به مرغداری ها وارد نموده است. علت اصلی انتقال این بیماری حشراتی مانند لار و سوسک می باشند.
علائم : افسردگی، بی حالی، نداشتن اشتها، لرزش و حتی زمین گیری
پیشگیری : بهترین کار ضدعفونی کردن صحیح و بیشتر سالن مرغداری می باشد.واکسیناسیون
درمان : ز آنجایی که دوره بیماری کوتاه می باشد و درمان خاصی برای بیماری وجود ندارد باید در طی درگیری گله با این بیماری از درمان های حمایتی ( مولتی ویتامین- الکترولیت، تحریک اشتها) و داروهای تب بر استفاده نمود.
برفک
این بیماری سبب بروز لکه هایی سفید رنگ در بین بدن مرغ و گردن او می شود. همچنین این بیماری باعث صدمه دیدن پرهای مرغ نیز می شود. برفک از جمله بیماری های طیور بوده که به سادگی می توان با یک داروی ضد قارچ آن را درمان کرد. بهتر است تجهیزات مرغداری مانند ظروف غذا و آب به خوبی تمیز شوند.
علائم : در صورت ابتلای پرنده به بیماری برفک، لکه های کوچک سفیدی روی گردن و بدن مرغ پدیدار میشوند. اگر این لکه ها را نادیده بگیرید، بیماری پیشرفت کرده و کم کم پرهای مرغ میشکنند.
پیشگیری : مهمترین نکته در آشنایی با بیماریهای مرغ و روشهای درمان سنتی، کنترل بهداشت محل زندگی پرنده است. کثیف بودن محل زندگی، غذا یا آب آشامیدنی مرغ، احتمال بروز انواع بیماریها از جمله برفک را افزایش میدهند.
درمان : پس از مشاهده علائم بیماری برفک، مرغ مبتلا را جدا کنید. محل زندگی مرغ را بشویید و بدن آن را با محلول ضد قارچ ضد عفونی کنید.
با رعایت بهداشت محل زندگی پرنده و شست و شوی مرتب آن، بیماری رفع میشود. البته فراموش نکنید که پس از حمام دادن مرغ، پرهایش را با سشوار خشک کنید تا به بیماری جدیدی مبتلا نشود.
سالمونلا
سالمونلا یکی از مهم ترین باکتری های بیماری زا می باشد که برخلاف اکثر باکتری های روده ایی همه ی انواع این باکتری بیماری زا می باشد. این بیماری به روش ها مختلف بین انسان و حیوان منتقل می شود. پرندگان یکی از مهم ترین میزبان های این باکتری است. منبع اصلی استقرار و رشد و نمو این باکتری در دستگاه گوارش پرندگان و پستانداران است. میزان باکتری های سالمونلا در دستگاه گوارش پرنده در قسمت های مختلف متفاوت است که بیشترین مقدار آن در قسمت های پائینی روده مانند روده کور است.
علائم : علامت اصلی آن مدفوع مایع آبکی است. در کیسه های مفصلی پنجه ، مایع ظاهر می شود ، اندام متورم می شود ، لرزش ایجاد می شود ، عضلات به طور جزئی یا کامل آتروفی می کنند.
باعث فلج می شود ، می تواند مزمن یا غیر اسیدی باشد.
پیشگیری : واکسیناسیون .تغذیه موثر جوجه ها از روزهای اول زندگی با داروهای حاوی پروبیوتیک. این به شما امکان می دهد ایمنی را افزایش داده و یک میکرو فلور پایدار در روده ایجاد کنید.خانه مرغ ماهی یک بار ضد عفونی می شود.
هر 2-3 ماه یک بار ، خون پرندگان و تخمهای آنها برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه اهدا می شود.
واکسن زنده شکنجه در 4-3 روز زندگی جوجه ها استفاده می شود. واکسیناسیون مجدد قبل از جمع آوری تخمک برای جوجه کشی در بزرگسالان انجام می شود.
قفس های مرغ باید در برابر جوندگان و حیوانات دیگری که می توانند ناقل عفونت باشند محافظت شود.
درمان : پیچیدگی درمان در توانایی بالای باسیل در انطباق با عملکرد آنتی بیوتیک ها نهفته است. بهترین راه حل این است که طیور واضح بیمار را به کشتارگاه بفرستید و کل دام را پردازش کنید. در طیور بهبودیافته که تحت درمان موفقیت آمیز قرار گرفته اند ، تاخیر در رشد مشاهده می شود و شاخص های بهره وری به طور قابل توجهی پایین تر است
آنفولانزا
بیماری آنفلوآنزا یک بیماری بسیار مسری ویروسی است که طیف وسیعی از پرندگان، انسان و دیگر پستانداران را درگیر می نماید و منجر به بروز خسارت های اقتصادی و تهدید سلامت میشود. شدت بیماری در پرندگان دامنه گسترده ایی دارد. ویروس آنفلوآنزای پرندگان معمولا در پرندگان آبزی مانند اردک های وحشی، پرندگان مهاجر و غازهای وحشی باعث بیماری شدید نمی شود و این پرندگان فقط ناقل بیماری هستند. بنا بر گزارش سازمان بهداشت جهانی در بین پستانداران، انسان و گربه به این بیماری حساس هستند و توانایی انتقال این بیماری به مرغداری ها را دارد.
تیپ H5N1 این بیماری منجر به مرگ و میر شدید در پرندگان اهلی می شود. سازمان بهداشت جهانی حیوانات، تمامی سویه های بیماری آنفلوآنزای پرندگان را به عنوان آنفلوآنزای اخطار کردنی بیان می کند.
علائم : اشکال در تنفس همراه با صداهای تنفسی، اسهال سفید و سبز، افت تولید بسیار زیاد تخم مرغ، خونریزی در ساق پا و ریش، آبریزش چشم و بینی، کاهش شدید مصرف دان و شروع ناگهانی تلفات با رشد صعودی
پیشگیری : واکسنهای تزریقی و خوراکی
درمان : باید بلافاصله طیور بیمار را از گله جدا کنید. همچنین عامل بروز این بیماری، ویروس می باشد و در زمان بیماری دارو نمیتواند تاثیر چندانی بگذارد. برای درمان بهتر است که محیط طیور را کاملا تمیز و ضد عفونی کرده و رطوبت و میزان جریان هوا را کنترل کنید. نور کافی نیز میتواند در بهبود حال طیور بیمار، اثر گذار باشد.
برونشیت عفونی
برونشیت عفونی طیور یک بیماری حاد ویروسی با واگیری بالا در جوجه ها می باشد که با ضایعات نایی، سرفه و عطسه مشخص می شود. ویروس برونشیت عفونی می تواند منجر به ضایعات تنفسی، التهابات کلیوی، اختلالات تولیدمثلی و کاهش وزن پرندگان مبتلا شود. ویروس عامل برونشیت عفونی متعلق به جنس کروناویروس از خانواده کروناویریده می باشد. این بیماری خسارت اقتصادی بالایی را در بردارد و باعث کاهش وزن و کاهش راندمان غذایی می گردد. صنعت پرورش مرغ گوشتی و تخم گذار کشور به دلیل بیماری برونشیت عفونی سالانه خسارت هنگفتی را متحمل می گردد و علیرغم استفاده گسترده از واکسن ها، این بیماری به صورت همه گیری های وسیع در سطح کشور مشاهده می شود. همه بیماری های عفونی دستگاه تنفس طیور از جمله برونشیت عفونی که سبب تخریب بافت ریه می شوند منجر به کاهش ظرفیت تنفسی خواهند شد لذا با افزایش فشار خون ریوی، سندرم آسیت را ایجاد می کنند. ریه پرندگان نسبت به پستانداران انعطاف پذیری کمتری دارد و مویرگ های خونی آن ها هم از انبساط پذیری ضعیف تری برخوردار است. با توجه به اینکه یکی از فاکتورهای مهم در رشد، تامین اکسیژن و اکسیداسیون هوازی می باشد در گله های مبتلا به برونشیت عفونی متابولیسم مواد غذایی به علت نارسایی ریوی و عدم تامین اکسیژن کافی مختل شده که بر سوخت و ساز تاثیر منفی می گذارد.
علائم : عطسه، سرفه، آبریزش بینی، خس خس، خرو پف ، تورم پلک و ترشح اشک از چشم
پیشگیری : با رعایت بهداشت در محیط پرورش و همچنین واکسینه نمودن طیور با واکسن برونشیت می توان از شیوع این بیماری جلوگیری نمود.
درمان : محل زندگی طیور را تمیز کرده و با آب گرم، بشویید. به جای آب آشامیدنی، شربت عسل و آبلیمو تهیه کنید و اجازه بدهید تا از این محلول بنوشند. برای تهیه این شربت، عسل و آبلیمو را به نسبت مساوی در آب جوشیده خنک شده ریخته و به خوبی مخلوط کنید.
یکی دیگر از روش هایی که به کار شما می آید، خوراندن مولتی ویتامین است. قرص مولتی ویتامین را در آب آشامیدنی بریزید. این کار به بهبود سریعتر ، کمک میکند.
کوکسیدیوز
کوکسیدیوز یک بیماری اسهالی ناشی از فعالیت یک گونه ی انگلی به نام ایمریا است که در اغلب پرندگان مانند مرغان، پرندگان شکاری و کبوتران بروز می کند. این بیماری در بیشتر مواقع در سنین پائین بروز می کند. که موجب تلفات، اثر سو بر روند جذب مواد در روده، افزایش ضریب تبدیل غذایی، کاهش میزان رشد در جوجه های گوشتی و کاهش تولید تخم مرغ در مرغان تخمگذار می شود. این بیماری سالیانه در سراسر جهان بیش از سه میلیارد دلار خسارت اقتصادی به پرورش دهندگان مرغ وارد می کند.کوکسیدیوز بیشتر در شیوه های پرورش متراکم طیور و زمانیکه رطوبت بستر بالا می باشد شایع است.عامل این بیماری انگلی به نام ایمریا می باشد. عامل این بیماری به صورت طبیعی فراوان هستند و زمانی که شرایط محیطی مانند پرورش متراکم و بستر خیس به وجود آید احتمال بروز این بیماری نیز به شدت افزایش می یابد.
علائم : اسهال٬کم اشتهایی ٬کم خونی ٬بیحالی ٬خواب آلودگی و گاهی نیز خون در مدفوع
پیشگیری : استفاده از پروبیوتیک ها . استفاده از آنزیم بتاماناز در جیره . جیره های با پروتئین خام پائین . بهترین راه استفاده از کوکسیدیو استات در جیره جوجه ها ست که باید از هفته سوم در جیره استفاده گردد . لازم به ذکر است در طول دوره پرورش بهتر است از چند نوع کوکسیدیواستات استفاده شود.
درمان : از آمپرولیوم٬سوفاکینوکسالین در درمان کوکوکسیدیوزاستفاده میشود.افزودن ویتامینهای AوKدر دان نیز در کاهش مرگ و میر موثر است
عفونت کیسه زرده
این بیماری، سیستم ایمنی جوجه ها را تحت تاثیر قرار داده و به شدت آن را تضعیف می کند. در نتیجه احتمال مبتلا شدن به سایر بیماریها افزایش پیدا میکند.
علائم : جوجه هایی که به تازگی سر از تخم درآورده و بدن آنها متورم و کبود هست.بی حالی و گوشه گیری ، سفتی شکم ، آلوده بودن مخرج به فضولات
پیشگیری : تاکنون درمان مشخصی برای این بیماری کشف نشده است . حتما روزانه بستر را تمیز کنید، واکسن های لازم را در زمان های مقرر و تحت نظر دامپزشک به پرنده ها تزریق کنید. دانخوری ها و آبخوری ها را مرتبا شسته و ضدعفونی کنید. از آب آشامیدنی سالم و قابل شرب استفاده کنید. جیره غذایی و دان مصرفی پرنده های تخمگذار را در مکانی تمیز و بدور از آلودگی و دسترسی موجودات موذی مانند موش ، مگس، سوسک و … نگهداری کنید.
درمان : توسط آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف . توصیه میگردد بعد از ورود جوجه درمان با فلومکوئین شروع گردد .
بیماری های انگلی و مسمومیت های غذایی
انگل نیز جزء بیماریهای شایع در میان انواع پرندگان از جمله مرغها است. انگل از طریق سایر پرندگان یا حیوانات به مرغ ها سرایت میکند. پرها و بدن مرغ را بررسی کنید تا اگر به شپش مبتلا شده اند، آنها را درمان کنید.
علائم : نظیر بیحالی، بی‌اشتهایی، علایم تنفسی، کوری، عدم تعادل، تشنج، علایم فلجی، ضعف، خارش ، کم خونی و بی قراری
پیشگیری : در فصل گرم احتمال شیوع بیماری بیشتر است. بدن مرغ را با سمهایی که غلطت آنها کنترل شده، خیس کرده و شست و شو دهید.
درمان : استفداه از دارو های ضد انگلی
مارک
بیماری مارک را می توان یک نوع ازدیاد سیستم لمفاوی شناخت. این بیماری بنام فلج مرغان نیز شناخته میشود. این بیماری عفونی به شدت واگیردار بوده و طیور بیشتر در سنین پایین به آن مبتلا میشوند. این بیماری از طریق تنفس وارد بدن طیور شده و طحال، تیموس و مغز استخوان میزبان را مورد تخریب قرار میدهد.
علائم : مشکلات عصبی، سندرم کند شدن رشد، فلج پاها، بالها و حتی فلج چشم (اختلالات بینایی) و مرگ ناگهانی
پیشگیری : برای پیشگیری از مرغان محلی از بیماری مارک می بایست جوجه ها با واکسن مارک واکسینه شوند.
درمان : درمانی برای بیماری وجود نداشته و کنترل بر اساس مدیریت صحیح یعنی جدا نگهداشتن طیور در حال رشد از منبع عفونت، استفاده از گله‌های مقاوم ژنتیکی و واکسیناسیون است.
ایکوپلاسماها ارگانیسم هایی شبه باکتری هستند که دیواره سلولی نداشته و غشای پلاسمایی سه لایه ای دارند. تا به حال ۲۲ گونه از جنس مایکوپلاسما از طیور اهلی جدا شده اند که فقط چهارگونه از آنها برای طیور اهلی بیماریزا بوده اند:مایکو پلاسما گالی سپتیکوم (Mg ) ، مایکوپلاسما سینوویه (Ms) برای جوجه ها و بوقلمون ها و مایکوپلاسما ملا گریدیس (Mm) و مایکوپلاسما آیوا (Mi) برای بوقلمون ها
مایکوپلاسما
علائم : علایم کلینیکی معمول، در پرنده های مبتلا بیشتر مربوط به درگیری دستگاه تنفسی بوده و شامل کوریزا، عطسه ، رال های مرطوب و تنفس با دهان نیمه باز می باشند. افسردگی،کاهش مصرف غذا،افتادگی پرها، فلجی ،تورم زانو ، ساق و کف پا ( گاهی نامتقارن و گاهی نیز دوطرفه و ورم صورت و نقاط مختلف بدن
پیشگیری : بعلت وجود عوامل وراههای مختلف انتقـــــال ، شیوع بیماری مابین پرنده های یک گله یا بین گله های مختلــف به آسانی صورت می گیرد. به این علت است که شروع یک برنامه کنترلی باید همراه با وجود یک محیط بهداشتی و تمیز و وجود گله های عاری از مایکوپلاسما باشد.واکسیناسیون .
درمان : استفاده از آنتی بیوتیک های موجود
استرس گرمایی
استرس گرمایی در طیور به معنای واکنش ناهنجار بدن طیور به شرایط گرمای بالاست. طیور، مانند پرندگان، دارای سیستم تنظیم دمای بدن خود هستند که به عنوان «تنظیم حرارتی» شناخته میشود. این سیستم به آنها اجازه میدهد دمای بدن خود را در محدوده‌ای مناسب نگه دارند. هنگامی که طیور در معرض دماهای بسیار بالا قرار می‌گیرند، ممکن است نتوانند دمای بدن خود را به طور مؤثر کنترل کرده و این باعث بروز استرس گرمایی میشود.
در اثر استرس گرمایی، عملکرد فیزیولوژیکی طیور تحت تأثیر قرار می‌گیرد و ممکن است علائمی مانند افزایش تنفس، تنفس سریع و سطح استرس بالا (مانند عدم آرامش، تکان خوردن بال و…) ظاهر شود. برای پیشگیری از استرس گرمایی در طیور، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:
- اطمینان حاصل کنید که طیور در محیطی با دمای مناسب قرار دارند و دسترسی به آب تمیز و تازه داشته باشند.
- اطمینان حاصل کنید که سیستم تهویه مناسب در محل نگهداری طیور وجود دارد.
- در صورت لزوم، از روشهای خنک‌کننده مانند استفاده از سیستم‌های خنک‌کننده هوا یا آب استفاده کنید.
- در صورت امکان، فعالیت‌های فیزیکی طیور را در ساعات خنک‌تر روز انجام دهید.
- مطمئن شوید که تغذیه مناسبی برای طیور فراهم شده است و غذاها به موقع تعویض میشوند.
در صورت مشاهده علائم استرس گرمایی در طیور، بهتر است با یک دامپزشک متخصص تماس گرفته و راهنمایی لازم در خصوص مراقبت و درمان را دریافت کنید.
نشانه‌های استرس گرمایی در طیور
- تنفس سریع و ناهموار:طیور ممکن است تنفس سریع و ناهموار داشته باشند. این علائم نشان میدهند که طیور در تلاش برای خنک کردن بدن خود هستند.
- عدم آرامش:طیور ممکن است به طور غیرمعمول آرامش نداشته و به طور مداوم حرکاتی مانند تکان خوردن بالها یا پریدن به صورت نامنظم انجام دهند.
- تغییرات رفتاری:طیور ممکن است رفتارهای غیرمعمول مانند کاهش فعالیت، عدم تمایل به خوردن یا آشفتگی نشان دهند.
- تغییرات در آب و غذا مصرفی:ممکن است مقدار آب مصرفی طیور افزایش یافته و در عین حال کمتر غذا بخورند. این ممکن است به دلیل کاهش اشتها و نارسایی سیستم گوارشی در شرایط استرس گرمایی باشد.
- تغییرات در پوست و پرها:ممکن است طیور پرهای خود را به صورت نامعمول برافراشته و پوستی گرم و تر داشته باشند. همچنین، ممکن است پرها به صورت خشک ظاهر شوند.
- کاهش تخمگذاری:در صورتی که طیور در شرایط استرس گرمایی قرار داشته باشند، ممکن است تخمگذاری آنها کاهش یابد یا به طور کامل متوقف شود.
- تغییرات در رنگ پوست و اندام‌ها:ممکن است رنگ پوست و اندام‌های طیور تغییر کند. به عنوان مثال، پوست ممکن است قرمز یا سفید شود.
در صورت مشاهده هر یک از این نشانه‌ها در طیور، مهم است توجه ویژه‌ای به آنها داشته و در صورت لزوم با یک دامپزشک متخصص مشورت کنید.
درمان استرس گرمایی در طیور
استرس گرمایی در طیور به مشکلاتی اطلاق میشود که ناشی از تنش حرارتی در محیط پرورش آنها است. در شرایطی که دمای محیط بالا رفته و هوا رطوبت کمی داشته باشد، طیور ممکن است با استرس گرمایی مواجه شوند. این مشکل میتواند به علت افزایش دمای بدن، کاهش تولید انرژی، اختلالات در سیستم ایمنی و کاهش عملکرد تولیدی ایجاد شود. برای درمان استرس گرمایی در طیور، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
- فراهم کردن محیط خنک:اطمینان حاصل کنید که طیور در محیطی با دمای مناسب قرار دارند. از سیستم‌های تهویه مناسب استفاده کرده و اطمینان حاصل کنید که هوا به طور مؤثر در محیط جریان دارد. همچنین، از روشهای خنک‌کننده مانند استفاده از سیستم‌های خنک‌کننده هوا یا آب استفاده کنید.
- ارائه آب تمیز و تازه:اطمینان حاصل کنید که طیور به طور مداوم دسترسی به آب تمیز و تازه دارند. در شرایط گرما، طیور بیشتر نیاز به آب دارند تا از خشکی بدن آنها جلوگیری شود.
- تغذیه مناسب:اطمینان حاصل کنید که طیور تغذیه مناسبی دریافت میکنند. غذاهای با ارزش غذایی بالا و حاوی مقدار کافی از ویتامین‌ها و مواد معدنی را به طیور بدهید. همچنین، ممکن است لازم باشد تغذیه طیور را با مکمل‌های معدنی و ویتامینی تقویت کنید.
- حفظ آرامش:اطمینان حاصل کنید که طیور در محیطی آرام و بی‌صدا قرار دارند. سر و صداهای بیش از حد و مزاحم می‌توانند استرس طیور را افزایش دهند. همچنین، فعالیت‌های فیزیکی طیور را در ساعات خنک‌تر روز انجام دهید.
- مراقبت و نظارت دقیق:طیور را به طور مداوم بررسی کنید و علائم استرس گرمایی را تشخیص دهید. در صورت مشاهده علائم شدید یا بهبود نیافتن وضعیت، با یک دامپزشک متخصص تماس بگیرید.
- ارائه پشتیبانی حسی:می‌توانید با ارائه محیطی آرام و امن، استرس طیور را کاهش دهید. این شامل فراهم کردن مکان‌های ساکت و امن برای طیور، ارائه تخته‌های خنک و سطوح نرم برای خوابیدن و استفاده از روشهای آرامش‌بخش مانند موسیقی آرامش‌بخش است.
در صورت لزوم، همواره بهتر است با یک متخصص در این زمینه مشورت نمایید.
